Potwierdzam w 100% ta wypowiedź. Film zasługuję na wysoką ocenę ze względu na poruszane w nim problemy. Wydaję mi się, że masz rację z ta oprawą filmu, wiele osób nie skusiło by się na obejrzenie takiego filmu, gdyby z góry było podane jaki ma mieć przekaz dany film. A z takimi problemami trzeba przede wszystkim trafiać do nastolatków. Film warty obejrzenia i przemyślenia.

Ach, czekałam, aż ktoś coś takiego napisze!
Problem segregacji niby nie jest wiodący, ale mnie bardzo wrył się w pamięć. Także ze względu na wspaniałą oprawę muzyczną - "I Know Where I've Been" w wykonaniu Queen Latifah naprawdę mnie poruszyło i w sumie sama piosenka powiedziała bardzo wiele.
A kilka dni temu włączyłam film młodszemu Bratu i na nim też zrobił spore wrażenie właśnie ów wątek. Więc wydaje się, że produkcja jest wartościowa nie tylko ze względu na oddanie klimatu lat 60-tych (choć i to się chwali!), ale także z powodu zasygnalizowania takiego problemu.

Słodka, przerysowana do bólu oprawa w połączeniu z genialną obsadą była efektem zamierzonym i moim zdaniem niezwykle udanym. Oglądając ten film masz wrażenie, że ktoś włożył Ci na nos różowe okulary. Ja osobiście się nie zgadzam z twierdzeniem, że taki obraz docelowo ma trafiac do nastolatek. Raczej do ludzi z dystansem do świata i kina. ;) (I także do samego siebie, bo każdy samozwańczy znawca kina nie pozwoli sobie na sympatie do podobnego filmu). Takie obrazy też są potrzebne - Lekkie, ale w dobrym guście.