Mamie Van Doren

Ma szwedzkie pochodzenie. W 1939 roku jej rodzina przeprowadziła się do Iowa (USA), a w 1942 do Los Angeles (Kalifornia, USA). W 1946 dziewczyna zaczęła pracę w teatrze jako bileterka. Rok później zagrała niewielką rolę w telewizyjnym show. Śpiewała również z bandem Ted Fio Rito's i wzięła udział w konkursie piękności. Latem 1949 zdobyła tytuł Miss Eight Bali oraz Miss Palm Springs. Została wówczas odkryta przez samego Howarda Hughesa. Niedługo potem ten dał jej niewielką rolę w filmie "Jet Pilot" wytwórni RKO. Był to jej debiut. W 1951 roku pozowała po raz pierwszy do magazynu Varga Girls. Stała się wówczas pin-up girl. Kiedy miała zaledwie 17 lat wyszła po raz pierwszy za mąż, ale bardzo szybko się rozwiodła. Niedługo później zagrała niewielką rolę w "Jego typie kobiety". Wkrótce powróciła na scenę. Tam została odkryta przez autora piosenek dla musicali. W trakcie pracy nad jednym z nich zauważył ją człowiek pracujący dla wytwórni Universal-International, a w styczniu 1953 roku podpisała kontrakt. Studio wiązało z nią duże plany - miało nadzieję, że przyniesie mu sukces jak Marilyn Monroe wytwórni 20th Century Fox. W dniu, kiedy prezydent Eisenhower uczestniczył w inauguracji studia wymyślono jej pseudonim artystyczny - Mamie Van Doren. Mamie od imienia żony prezydenta, a nazwisko Van Doren, bo brzmiało po holendersku. Jej pierwszy film dla Universal to "Forbidden" z 1953 roku, gdzie grała piosenkarkę. Następny to "The All American". W 1954 wcieliła się w niewolnicę w "Yankee Pasha". W latach 50. grała zazwyczaj role złych kobiet i stała się czołowym symbolem seksu. W czasie, gdy Monroe zagrała w "Mężczyźni wolą blondynki", a Jayne Mansfield odniosła sukces filmem "Will Success Spoil Rock Hunter", który był przeznaczony właśnie dla Mamie, Universal powierzyło jej mało znaczącą rolę. W latach późniejszych wystąpiła w "Prymusie" Paramountu i "Born Reckless" Warner Brothers. Wiele produkcji, w których grała było filmami klasy B. Powodem był prawdopodobnie brak odpowiedniej osoby, która walczyłaby o role dla Mamie. W 1959 roku Universal nie przedłużyło jej kontraktu. Van Doren musiała znaleźć nową pracę. Później zagrała w zapomnianych dziś "Una Americana en Buenos Aires", "The Candidate", "The Navy vs. the Night Monsters" oraz "Voyage to the Planet of Prehistoric Women". W 1963 roku pozowała dwa razy do Playboya, aby w ten sposób promować swój film "3 Nuts in Search of a Bolt". Mamie występowała również w nocnych klubach i na scenie. Grała w takich sztukach jak: "Mężczyźni wolą blondynki" i "Dames At Sea" w Dury Lane Theatre oraz w "Will Success Spoil Rock" i "The Tender Trap" w Arlington Park Theatre. W 1987 roku napisała swą autobiografię - "Moja historia". Kiedy miała 60 lat zrobiła sobie operację plastyczną, mówiła o tym w wywiadach. Była zamężna aż 5 razy. Jej obecnym mężem jest aktor Thomas Dixon, którego poślubiła w 1979 roku. Ma swoją gwiazdę w Hollywoodzkiej Alei Sław.